Het is natuurlijk al een prestatie op zich om de Menzis 4 Mijl van Groningen op zijn minst 1 keer te finishen. Dat maakt het extra bijzonder dat Nienke Maste-Smid al 24 keer samen met haar zus Marjolein van Haren naar Groningen heeft gelopen tijdens het grootste loopfeest van Noord-Nederland. En als het aan hen ligt, zal de 25e deelname zeker niet de laatste zijn. Wij vroegen hen naar deze bijzondere prestatie.
Zou je wat meer over jezelf en jouw zus Marjolein kunnen vertellen, want jullie lopen eigenlijk altijd samen toch?
”Ja, we zijn een eeneiige tweeling. We zijn opgegroeid in Haren, onze ouders wonen daar nu nog steeds en ook wij wonen hier met onze gezinnen. Volgens mij zijn we vanaf het begin af aan bij de Menzis 4 Mijl van Groningen geweest. We begonnen toen we een jaar of 18 waren, vlak voordat we op 19-jarige leeftijd met z’n tweeën uit huis gingen. We zijn toen in de binnenstad van Groningen gaan wonen, en ook toen deden we ieder jaar weer mee met de 4 Mijl. Nu hebben we inmiddels allebei twee kinderen, allebei een jongen van 13 jaar en een meisje van 11 jaar. Zij lopen nu ook altijd met ons mee.’’
Het is dus echt een familietraditie geworden?
“We doen ook wel mee met andere hardloopevenementen zoals de KLM Urban Trail Groningen of de Nacht van Groningen. Marjolein en ik zijn van huis uit basketballers en we hebben 22 jaar lang op vrij hoog niveau gespeeld. We zijn dus allebei erg sportief en we vinden het leuk om samen hard te lopen. Waar we vroeger echt mee deden om records te rennen, lopen we tegenwoordig mee met onze kinderen en richten we ons meer op de beleving met de familie. Onze ouders staan ook al jaren langs de kant om ons aan te moedigen. Zodra we het ene punt voorbij zijn, stappen zij snel weer op de fiets om vervolgens op een ander punt weer voor ons klaar te staan.‘’
Hoe zijn jullie eigenlijk bij de 4 Mijl gekomen? Of hoe zijn jullie tot de beslissing gekomen om uiteindelijk mee te doen?
“Ik weet eigenlijk niet hoe we daar precies op zijn gekomen. We zijn altijd liefhebbers van hardlopen geweest en we deden ook altijd mee aan wedstrijden. De Menzis 4 Mijl van Groningen kwam daar uiteindelijk ook bij in het rijtje. Toen wij voor het eerst meededen was het evenement nog heel klein, er was maar één startvak en we stonden tussen allerlei verkleedde mensen.”
Wat is voor jullie, na al die jaren, de mooiste herinnering?
“Ik denk dat de mooiste herinnering was tijdens de editie dat onze kinderen voor het eerst mee konden doen. Dat was echt heel bijzonder. Daarnaast is Marjolein ook ernstig ziek geweest waardoor we een jaar niet konden meedoen. Ik kon eigenlijk wel meedoen, maar ik wilde de 4 Mijl absoluut niet zonder Marjolein rennen. Gelukkig is ze herstelt en konden we het jaar erna weer aan de start staan. Die editie was voor ons beiden ook heel emotioneel en bijzonder.’’
Wat maakt de 4 Mijl, na 25 keer te hebben gelopen, nog steeds zo speciaal?
“Voor ons gaat het echt om de beleving. Er staan zo ontzettend veel mensen langs de kant tijdens de 4 Mijl. De ene persoon staat met ranja langs de kant terwijl de ander jou persoonlijk aanmoedigt. Omdat wij ook uit Haren komen, staan er voor ons altijd een heleboel bekenden langs de kant. We worden continue geroepen door alle mensen die ons komen aanmoedigen. Bij heel veel runs heb je die sfeer en het hele evenement eromheen vaak niet.
Een stukje herkenning speelt bij ons ook mee. We kennen zowel Groningen als Haren goed, dus het stuk wat je tijdens de 4 Mijl loopt is voor ons heel bekend. Ieder stuk brengt dan ook zijn eigen herinneringen mee. Dan herinner je je weer dat je hier honderden keren hebt gefietst of dat je daar hebt gewoond.’’
Als jullie de 4 Mijl zouden moeten omschrijven voor iemand die voor de eerste keer mee zou doen, hoe zouden jullie het in een paar zinnen omschrijven?
“Het is echt een bijzonder evenement. De gezelligheid en de sfeer die het geeft in de stad is fantastisch. Het voelt altijd weer als een overwinning wanneer je vanuit Haren naar de binnenstad van Groningen rent. Je rent niet in een gebruikelijk rondje, maar je hebt echt een eindstreep in zicht. Vlak voordat je de stad binnenloopt zie je ook al de skyline van de stad, dat vind ik ook echt typerend voor de Menzis 4 Mijl van Groningen. De afstand helpt hier natuurlijk ook bij, ook als je geen fanatieke hardloper bent kun je dit volhouden. De korte afstand maakt het dan ook erg laagdrempelig. Dat heeft de 4 Mijl zo groot gemaakt zoals deze nu is.’’
Zijn jullie van plan om nog vaker mee te doen of stopt het na de 25e keer?
“Ik wil wel blijven doorgaan. Het liefst loop ik nog mee als ik 80 jaar ben. Zolang het kan, blijven we dus doorgaan. Wij nemen nu onze kinderen aan de hand mee, maar wellicht nemen zij ons wel mee over een aantal jaar.
Als we niet meedoen, dan voelt het heel raar. Het is inmiddels onderdeel van ons DNA geworden. Wanneer we niet mee kunnen doen, bijvoorbeeld door een blessure of een andere situatie, dan gaan we ook niet kijken in de stad want dat voelt raar en onprettig.
We hebben tot nu toe ook altijd samen met elkaar gelopen, dus als Marjolein niet mee kan doen of andersom dan gaat de ander ook niet. We zullen dus niet in ons eentje meedoen. Al lopen we met blessures en komen we kruipend over de finishlijn, we gaan er uiteindelijk wel echt voor om samen de finish te halen.’’
Zijn jullie dit jaar nog iets speciaals van plan? De 25e deelname is natuurlijk wel een mijlpaal?
“We hebben niets speciaals gepland. We blijven gewoon lekker doorgaan zoals we altijd doen.’’
